Deel7: Spaghetti, Ravioli of Chili

En intussen is het alweer 18 augustus.. De Fletcher Pass en ook Helena liggen inmiddels alweer een week achter ons, net als vele andere passen. Al fietsend vliegen de dagen voorbij en merk ik dat ik onze tocht qua beschrijving eigenlijk nog maar nauwelijks bij kan houden. Naar schatting hebben we er nu zo'n 1600 km op zitten. Het hoogste punt van onze route lag tot nu toe op 2700 meter (maar daar gaan nog wel de nodige metertjes bij komen). Afstanden die we per dag afleggen liggen grofweg tussen de 50 en 100 km. Eigenlijk zeggen die km's niet altijd zoveel. 100 km kan een relatief 'makkie' zijn op asfalt en een vlak parcour. Daarentegen kunnen we makkelijk een dagje lopen ploeteren over 50 km met veel klimwerk en alles offroad. Klimmen over losse gravel staan voor mij momenteel stipt op één als meest 'killing', omdat het zoveel zwaarder is dan over asfalt en totaal niet opschiet. Direkt op de tweede plaats gevolgd door afdalingen over losse gravel (of door mul zand, ook heel fijn!) met grote stenen en flinke kuilen in de weg. Op die momenten moet ik alle zeilen bijzetten om mezelf met fiets en al overeind te houden en niet van het zadel af te sluiteren. En inmiddels zitten er eeltplekken op de binnenkant van mijn handen door het vasthouden van het stuur. Met stip op de derde plaats staan beklimmingen die zo steil zijn dat ik elke kiezel voorbij zie komen, de meters voorbij kruipen en ik slingerend als een dronken chauffeur probeer vooruit te komen, muggen een happy hour houden op mijn adres met op het menu een coctail van bloed, zweet, stof en een vleugje zonnebrandolie. En dat in gezelschap van vliegen die ongevraagd meeliften op mijn stuurtas en aldaar uitgebreid toilet maken. En last but not least, al dat stof.. Offroad is vooral ook flink stofhappen. En wanneer er af en toe een pickup of andere truck passeert kunnen Roland en ik elkaar op vijf meter afstand al niet meer zien. Soms kijk ik naar mijn grijs geworden fiets en bagage (poetsen heeft geen zin, volgende dag weer hetzelfde verhaal) en dan realiseer ik me dat ik er precies hetzelfde uit moet zien.. En dat wetende dat er geen douche is of een meer om een duik in te nemen.. Gemiddeld zitten we dagelijks zes tot zeven uur op de fiets, een enkele keer wat korter, echter afgelopen week was er een uitzondering op die regel en hebben we op één dag 130 km afgelegd waar we 11 uur over gedaan hebben. Stuiterend en hobbelend, geen enkele plek om onze tent op te zetten en we raakten door ons water heen dus moesten we door. En lukte het ons uiteindelijk nog nét om voor 21.00 uur (het tijdstip dat het hier donker is) ons tentje op te zetten en nog een pastaatje te koken. We zijn geen early birds, dus tegen de tijd dat 's ochtends alles weer is ingepakt (matje, kussentje en slaapzak steeds weer in van die nét te kleine zakjes proppen) en we aantrappen is het meestal rond 9.00 uur. En dan vinden we het rond 16.00 uur meeatal wel weer welletjes. Om 21.00 uur duiken we doorgaans onze slaapzak in, om niet veel later in slaap te vallen en tien uur later weer wakker te worden. Één keer in de week houden we een rustdagje en af en toe slapen we in een hotel, motel of een lodge. En al slaap ik als een prinsesje op mijn matje, het is heerlijk om af en toe in een bed te liggen. Meestal gebruiken we dat moment ook om weer eens alles te wassen en als dat lukt lekker te gaan uit eten met een wijntje erbij. Heerlijk! Een welkome afwisseling met de spagetti, ravioli of de chili met bonen uit blik, dat meestal zo ongeveer het enige dat qua eten te koop is in de tankstations langs de weg. En hoewel ik eens twee weken in een auto heb rondgereisd door de USA, en toen al onder de indruk was van de grootsheid en de ruimte van dit land, heb ik dat gevoel nu ik op de fiets ben nog des te meer. Soms fietsen we de hele dag door enorme desolate en wijdse landschappen, of door bossen en gebergte waar we de hele dag totaal niks of niemand tegenkomen. Zo nu en dan doet zo'n omgeving imponerend aan en voelt het zelfs intimiderend en kan ik mezelf daarin heel erg nietig voelen..