Vakantie.. is je fiets vasthouden en de rest loslaten (of althans proberen)

Lieve mensen. Ik was al een tijdje geleden begonnen met een nieuw verhaaltje te schrijven over onze reis ervaringen van de afgelopen twee weken, maar het verhaaltje is kwijt. Net als mijn mobiele telefoon. Nouja, om precies te zijn heb ik die nog, maar hij is overleden. Ik heb hem zelf om zeep geholpen, nadat hij al min of meer was verdronken. Althans dat vertelde de Bosnische GSM reparatie specialist mij in Mostar. Een paar dingen die ik nu heb geleerd en die ik graag met jullie wil delen is:
1) Altijd je telefoon in een waterdicht hoesje als je gaat wandelen.
2) Vertrouw nooit een hele dure regenjas op waterdichtheid als je meer dan twee uur in de stromende regen moet lopen.
3) Hang je telefoon nooit aan de stroom nadat er water in is gekomen.
4) Probeer hem dan ook niet meteen weer in te schakelen. Ik kan me voorstellen dat dit alles voor jullie als heel vanzelfsprekend klinkt, maar ik ben zelf op al deze punten grandioos gezakt. En nadat ik eergisteren van de telefoonchirurg hoorde dat de patiënt was overleden, en hij mij vertelde dat ik alles kwijt was aan data en bestanden betekende dit voor mij even een persoonlijk dieptepunt na een week waarin er toch al de nodige flexibiliteit van ons beiden was gevraagd..

Om even echt eerlijk te zijn snapte ik afgelopen week steeds beter al die mensen die gewoon kiezen voor een lekkere en zorgeloze all-inclusive vakantie. Of wordt ik gewoon ouder? Het komt er eigenlijk op neer dat ik het een beetje lastig had met mezelf.. Zeg maar in een tobberige toestand terecht kwam. Wat ik meteen ook nogal confronterend vond. Want het liefst zie ik mezelf natuurlijk als gewoon lekker relaxed, stabiel en flexibel. Maar helaas.. (zei het stresskipje). In plaats daarvan begon me over van alles zorgen te maken. Niet alleen maar over ons materieel maar ook over onze veiligheid. Omdat routes (die werden gemarkeerd als fietsbaar) uitkwamen op drukke autowegen met voortrazend vrachtverkeer, of lange tunnels waarin je (tegen de wand aan gedrukt) bijna doorheen moest kruipen.

En het hele idee van lekker peddelen in de zon, over idyllische weggetjes, door mooie natuur, met fluitende vogels op de achtergrond, kamperen op romantische plekjes ergens aan een riviertje was bovendien al helemaal niet aan de orde.. Het werd afgelopen anderhalve week niet warmer dan 13 graden, we hadden al onze warme kleding aan, het regende dagenlang continue, we konden niet kamperen omdat we al onze natte zooi niet meer droog kregen en hadden vervolgens moeite om hotels te vinden, fietsend door lelijke, stinkende industrie steden, waar uitlaatgassen van fabrieken en vrachtverkeer je de adem benamen. En ik had vooral het gevoel dat onze tijd voornamelijk in beslag werd genomen met dingen waar ik niet mee bezig wilde zijn, en er maar weinig tijd over bleef om ons 'helemaal suf' te genieten, zoals ons vanuit het thuisfront van harte werd toegewenst.

Geintimideerd en lichtelijk getraumatiseerd geraakt door de tunnels en al het zware wegverkeer (en wegens de verwachte hoge stijgingspercentages) besloten we na een natte aankomst in Sarajevo om niet op de fiets verder de bergen in te gaan. De voorspellingen zagen er sowieso voor de hele week al niet best uit. Dus huurden in Sarajevo voor drie dagen een huurauto, waar we onze fietsen in propten en waarmee we het Sutjeska Nationaal Park hebben bezocht. Prachtig, zelfs in de regen! Maar we hadden eigenlijk beter een 4X4 wagen kunnen huren, toen we er achter kwamen hoe moeilijk de wandelroutes bereikbaar waren. En dat had ons mogelijk ook weer een discussie met de autoverhuurder en het noodgedwongen moeten afkopen van schade gescheeld.

Okay, tot zover.. Want ik realiseer mij dat dit allemaal best negatief en wellicht niet echt beklagenswaardig overkomt. Want dit hoort er inderdaad allemaal ook gewoon bij. En het is dealen met de dingen die er zijn. Maar dat is dus soms ook best lastig en frustrerend als 'lekker loslaten' niet lukt. Echter, na regen komt natuurlijk altijd weer zonneschijn.. En na anderhalve week is het heerlijk om te zon weer te zien schijnen en haar warmte weer te voelen. We zitten ook weer op de fiets en kamperen op een gezellige kleine alternatieve camping in een boomgaard. Met de toepasselijke naam 'New Energy'.

En met nieuwe energie schrijf jullie nu met een tweedehands Bosnische Samsung. Het mij uiteindelijk (na lang en veel gedoe) gelukt om de meest noodzakelijke dingen te herstellen en opnieuw te installeren. Het is wel bizar om te ervaren hoe afhankelijk je eigenlijk bent van dit ding als het gaat om routes vinden, hotels boeken, bankieren, e-mail lezen en contact met thuisfront te kunnen houden. Misschien was dit gewoon de ultieme loslaten test, maar zover ben ik (nu) nog niet.. ;)

Wij gaan hier nu een potje koken (spaghetti met pesto) en volgende keer schrijf ik jullie graag weer met de 'sunny side up' over al onze andere belevenissen tot nu toe. Want er is nog zoveel te vertellen en zeker Bosnië en de stad Sarajevo zijn interessant en hebben indruk op ons gemaakt. We zijn inmiddels vertrokken uit Mostar en nu richting de kust op weg naar Dubrovnic.

Ps: ik heb het nu vooral over mijzelf gehad, maar Roland en ik hebben het fijn samen en gaan lekker 'door dik en dun' en dat is heel fijn om te ervaren.

Liefs en tot gauw! Roland en Suus