Op bezoek bij Sinterklaas

We hebben het binnenland van Turkije bereikt. Het is hier warm en stoffig en terwijl de fietsen ons de afgelopen weken hebben gedragen hebben we nu een kaartje voor ze gekocht en worden ze vervoerd door de bus waar we in zitten op weg naar Cappadocië. Een afstand van Konya naar Nevsihir van ongeveer 200 km door vlak landschap met een kaarsrechte snelweg. Ongeveer 7 keer de afsluitdijk en dan omringt door zand ipv water. 

We hebben ons er maar niet aan gewaagd en Suus en ik waren er heel snel uit dat we dit maar niet moesten doen. 

In Konya kwamen we door een omweggetje te maken en daardoor ook 'off the beaten track' wat sowieso misschien hier wel de beaten track is. In Şarkikargaaça, dat in eerste instantie als een bijzonder treurige plek uitzag, kwamen we op de weekmarkt met groente, fruit, snoep, kleding, emmers, boodschappentassen etc etc. Een werkelijk enorme markt en levendige handel voor dit kleine plaatsje. Ik heb er een Turkse pet gekocht en behalve de pet een foto gemaakt van de verkoper, van zijn buurman en zijn neefje. Gekkigheid natuurlijk dat een Nederlander een traditionele pet koopt.

En voor mij is dit ook het allerbeste hier. De mensen zijn zo vriendelijk gul en gastvrij. Verbaasd me niet meer dat Sinterklaas van oorsprong uit dit land komt. "nóg een kopje thee? Gratis van mij en de volgende ook. Eén brood maar? Ik verkoop ze per twee dus als je er één wilt is die voor nop. Hier, kom bij ons zitten wij hebben kaas en brood (en natuurlijk thee). Waarom heb je dáár je tent neer gezet? Hier in ons dorp hebben we gratis en voor niks een kamer. Neem trouwens nog een kopje thee" etc. etc.

Wanneer je wat je hebt deelt heeft iedereen er iets aan. Zeer verfrissend. En dat in de periode dat de Turkse Lira nog verder naar beneden kukkelt. En ja, wij proberen de beperkte boodschappen die we bij ons hebben ook te delen. Tenminste voor zover dit niet als diepe belediging wordt opgevat. 

Dus; Sinterklaas bestaat en dat is heel goed.