Verleiding is een Snickers Super

In Osh de tweede stad van Kirgizië zaten we in een hostel en in een after Pamir dip (zie de video's op onze blog). Na het fietsen op grote hoogte hadden we het wel even gehad. Maar het had ook geen zin om in Osh in het hostel te blijven. Osh is een aardige stad met een gigantische bazar maar die hadden we na een dag wel gezien. Wel nieuwe sportschoenen gekocht daar trouwens.

Suus en ik hesen ons daarom als een baron van Münchhausen aan onze haren weer op het zadel van onze fietsjes.
Verder naar het Oosten over weer nieuwe bergen en horzonten.

Hierbij leiden we onderweg een sober leven. Al maanden lopen we in dezelfde kleren ( cheq onze foto's, je ziet ons de hele tijd met dezelfde outfit), wassen ons met zeep als het kan* en eten en drinken als het er is. Zelf denk ik dat ik 4 a 5 kilo ben afgevallen en als ik zo naar Suus kijk, geldt voor haar hetzelfde. Voordeel is wel dat we alles kunnen eten wat we willen want aankomen doen we niet. Behalve vlees. Absoluut onverstandig. We zijn vakantie vegetariër.

Zelf wil ik me sowieso al niet omschrijven als Bourgondiër dus deze basic levenswijze komt goed uit. Maar, op een aantal dingen in het ben ik toch wel gesteld. Een warme douche,  lekkere bak koffie, chocolade, ijs, chocolade ijs, een doorspoeltoilet, gember (beetje gek in dit rijtje), pain au raisins. Het is er allemaal niet. Het wonderlijke is dat daarmee de behoefte ook verdwijnt.

Context zorgt voor behoefte. Dit werd wel heel duidelijk toen we diep in het binnenland op een kruising een bezinestation zagen met.... jawel, een koffieapparaat. Plotseling dacht ik: Ja koffie, dat kan natuurlijk ook" Ging vervolgens helemaal uit mijn dak toen ik daar ook nog een schoon Europees toilet zag. Uniek. Suus lag helemaal dubbel bij mijn enthousiaste verbijstering. Maar ze lachte me toe verzekerde ze.

Gelukkig wordt in deze regio ook niet snel een behoefte geactiveerd. Het is het hier nl. best lastig is om te bepalen waar wat te koop wordt aangeboden. De totaal verbleekte foto's die de handelswaar aan de buitenkant moeten aangeven, geven weinig prijs over de producten binnen. Daarom kijken we altijd even om het hoekje of er een betonmolen, bruidsjurk of watermeloen wordt verkocht. Het bevalt me prima. Er is een totale afwezigheid van billboards of andere reclame in de openbare ruimte. Soms wel verwarrend want je weet daardoor niet of het een overheidsgebouw, school, wooncomplex of winkel is. Alle gebouwen lijken door dezelfde architect te zijn ontworpen maar maar iig lekker prikkel arm.

Wellicht is dat één van de redenen dat het fenomeen mode niet prominent aanwezig is. Mannen dragen allemaal een donkere lange broek, een grijze/zwarte trui met donkere korte jas en een baseballcap of tradittioneel hoedje op het trotse hoofd. Vrouwen een lange rok, met daaronder half hoge en afgezakte warme, meestal zwarte sokken, een vest met daaronder een blouse en om het hoofd een sportief geknoopte kleurrijke hoofddoek. Beide genders hebben schoeisel dat zowel praktisch als standaard een maat te groot of te klein is. Kortom, kleding zonder fratsen.
Waar dit wordt gekocht weet ik niet want mode zaken hebben we niet gezien. Moet er wel eerlijk bij zeggen dat het niet helpt dat we het cyrillische schrift nog steeds niet machtig zijn. Plus de al genoemde verwarring over welke functie gebouwen hebben.

Nou, wat heeft dit nu allemaal te maken met de Snickers super uit de titel? Dit; Kijk, deze zijn juist wél voortdurend als grote verleider in mijn hoofd aanwezig. Zie ook opmerking 4 á 5 kilo gewichtsverlies. Dus zonder reclame, op radio en tv blijft iig 1 item altijd aan de voorkant van mijn hoofd.
Daarom een Snickers Super als ontbijt, tussendoortje en lunch. Ach zo zie je maar weer, goede waar behoeft geen krans.

* Maar maak jullie geen zorgen hoor; we komen echt wel schoongewassen en lekker ruikend terug.