Balkan Vibes..

Lieve allemaal,

Vandaag een pauzedagje en dus ook even tijd voor een update. Er is eigenlijk te veel te vertellen nadat we camping New Energy verlieten. Inmiddels zijn we al bijna een maand onderweg en onze paspoorten de nodige stempels rijker. We zijn nu aanbeland in Albanië en staan op een kleine camping aan een mooi meertje in de buurt van Tirana.

In tegenstelling tot de vorige twee verhalen is er dit keer (gelukkig!) niks te vertellen over wat voor pech dan ook (en laten we dat vooral zo houden). Roland is hersteld van een flinke verkoudheid (opgelopen in de regen bij het Sutjeska Nationaal Park) en nu zitten we lekker in de Balkan vibes. Het is fijn om onderweg te zijn. De zon schijnt (meestal) en we komen steeds meer in vorm nu er al het nodige klimwerk in de benen zit. En verder klimt de temperatuur ook mee en tikt deze zo nu en dan bijna de 30 graden aan.

We zijn niet echt bezig met het bijhouden van allerlei technische routedetails, zoals gemaakte kilometers, snelheid en hoogtemeters, maar voor de geinteresseerden een korte samenvatting: via Sarajevo en Mostar zijn we doorgefietst naar Dubrovnik, daarna Montenegro in, langs de baai van Kotor. Vervolgens onze eerste flinke klim (1100 meter) omhoog via de 'Serpetine' (ik gok dat hij is vernoemd naar zijn vorm en de zestien haarspeldbochten die deze weg telt) door naar het historische en mooie stadje Cetinje. Van daaruit zijn we verder gegaan langs het meer van Shkoder, waar we in één dagje nog eens 1200 klim meters mochten bijtellen. En dat neemt allemaal wat tijd in beslag met al onze bepakking, echter ook dat went..

Gisteren zijn we vanuit Shkoder in één ruk ( = 100 km) doorgereden naar onze huidige camping, vlakbij Tirana. En inmiddels hebben we besloten om nog wat meer het binnenland van Albanië te verkennen, en gaan we verder in de richting van Thessaloniki.

Wat ik de vorige keer schreef over Bosnië Herzegovina en Sarajevo lijkt eigenlijk alweer heel lang geleden. Maar wat indruk op ons heeft gemaakt is dat de oorlog die hier plaats heeft gevonden nog steeds zo zichtbaar is. Vlak over de grens (vanuit Servië) hangen in de republiek Servska (zoals dit deel van Bosnië heet) nog veel Servische vlaggen. En verder zien we op het platteland veel verlaten en verkrotte huizen, die sinds de oorlog lijken leeg te staan. Pal daarnaast staan veelal nieuwe of opgeknapte huizen. We vragen ons af waar al die families en gezinnen zijn gebleven van deze leegstaande huizen en welke verhalen en tragedies hier allemaal achter zitten. In Sarajevo zien we een stad die nog steeds in opbouw is, maar zich ook verbazingwekkend snel lijkt te hebben hersteld. Veel moderne en nieuwe gebouwen, maar daarnaast nog heel veel (woon)complexen waarin je de gaten van alle bominslagen en beschietingen duidelijk kunt zien. Het valt ons op hoe divers de stad is en zijn bewoners. Veel kerken maar vooral veel moskeeën. Het oude centrum lijkt voor één deel nog het meest op een bazaar in Istanboel, waar jonge en hippe moslims en moslima's (de laatste overwegend met een hoofddoek) die elkaar ontmoeten in een soort van bar á la theehuis, waar iedereen gezellig door elkaar met elkaar zit te kletsen. Het andere deel van het centrum heeft juist een hele westerse look, met hippe modewinkels en meisjes die er qua mode hetzelfde bij lopen als in Nederland. Al met al zijn er nogal wat contrasten, maar dat lijkt zich dit ogenschijnlijk allemaal prima met elkaar te verhouden. Maar met de nog zo recente geschiedenis in het achterhoofd roept dat wel vragen op. Hoe pak je na zo'n oorlog eigenlijk de draad weer op en ga je met elkaar verder nadat er zoveel verdeeldheid en geweld is geweest? Zonder daar echt een goed antwoord op te vinden trappen we alweer verder..

En terwijl ik dit schrijf zitten we overigens alweer in Noord-Macedoniē, bij het meer van Ohrid, bij het plaatsje Ohrid, wat één van de highlights is binnen Macedonië (en dat is zeker terecht).

Ps: Vanochtend naar het postkantoor geweest  en in totaal drie kilo aan bagage naar huis gestuurd.

In Albanië en ook Macedonië worden we op onze fietsen dagelijks onthaald alsof we een soort van sterrenstatus hebben: iedereen (oud / jong / man en vrouw) zwaait en roept voortdurend 'Hallo- of 'Bravo' (en om eerlijk te zijn ook één keertje 'fuck you': de boodschapper schatte ik dertien jaar oud).. En naar mij ook een keertje 'Hello Baby' van iemand van de helft van mijn leeftijd was (waar ik dan weer heel hard om moet lachen). 

We ontmoeten (behalve heel veel lieve en aardige locals) ook veel bikepackers, backpackers en vandaag zelfs een heuse Italiaanse Vespa Club uit Bari on tour door Albanië en Macedonië.. Heel grappig en interessant hoe iedereen zo op zijn eigen manier reist. En ieders verhalen te horen en met elkaar uit te wisselen. Maar daarover een andere keer weer meer..

Last but not least voor nu is dat we iedereen graag willen bedanken voor al jullie lieve reacties (en medeleven ;). Super leuk en fijn om te lezen! Het is allemaal teveel om iedereen te beantwoorden, maar we lezen alles met veel plezier. En na de beschreven opstartproblemen hebben we intussen helemaal onze draai gevonden en vinden we het super fijn om onderweg te zijn. Het gaat jullie allemaal goed in te tussentijd! Hopenlijk genieten jullie ook een beetje van het zonnetje in Nederland.

Tot gauw en veel liefs van ons beiden!