Deel 6: Sneller dan Daphne Schippers
14 augustus 2018 - Helena, Montana, Verenigde Staten
Daar zijn we weer.. still on track! En op het moment van schrijven liggen er alweer heel wat kilometertjes (of moet ik eigenlijk miles schrijven?) achter ons. En voordat ik daarover wat ga vertellen willen we jullie heel graag bedanken voor alle super leuke, lieve, meelevende, motiverende en enthousiaste reacties! Echt heel leuk om te lezen! En alle eer en dank voor de filmpjes, waarin wij slechts maar de figuranten zijn ;) is voor Walter, die ze met veel enthousiasme in elkaar knutselt. Want dáár hebben we uiteraard niet de tijd én niet de internetverbinding voor. Wifi hebben we eigenlijk alleen wanneer we ergens in een restaurantje zitten, dus dat maakt het lezen en reageren op berichten een beetje beperkt. En de filmpjes kunnen we zelf niet eens goed bekijken, althans die lopen meestal vast op mijn telefoon. Maar het lukt dus wel om al jullie reacties te lezen en dat is heel fijn!
En verder.. ga ik mezelf geen luxepaard meer noemen en bestempel ik ons ook niet meer als de 'slakken' van The Great Divide. Daar hebben we inmiddels te lang voor in het zadel gezeten en teveel voor afgezien (naast genoten uiteraard ;) Dus klaar daarmee. Want toen ik het in Bigfork nog vertelde over de hardcorerijdertjes, waren wij het die in de ochtend het eerst het kamp verlieten en die dag 100 km af tikten. En dat is over een soort van 'ardennenparcour', met bijna de helft over losse gravel en onze fietsen die 17 en 20 kg wegen, (exclusief bepakking) best iets om tevreden over te zijn. En dus eindigden we die dag weer heel wat meer zuidwaart bij het mooie Holland Lake. En trapten een dag later we door naar Seeley Lake, een mooie etappe door het bos en door de heuvels van het Flathead National Forest, waar ook nog steeds beren leven, zo mochten we tot onze schrik ervaren toen Roland even links de bosjes in keek en op tien meter afstand een bruine beer op ons af zag sprinten! Godzijdank begonnen we net aan een afdaling en konden we even flink vaart maken. Terwijl ik trapte voor mijn leven schoot er door me heen dat ik ergens had gelezen dat het geen zin heeft om voor een beer weg te rennen, hij is zowieso altijd sneller dan bijv Daphne Schippers. Maar op de fiets hopelijk nog een kans! Kilometers verder, wanneer we zeker weten dat er niks meer achter ons aan komt, fietsen we weer op een lager tempo verder. Echter de schrik zit er wel effe in. Daarna zie ik in iedere boomstronk een beer en al fietsend krijg ik visioenen van beren die ineens uit de bosjes werpen en zich brullend op me storten. Ik blijf dapper met mijn berenbel klingelen en hoop dat ik de bearspray nog op tijd te pakken kan krijgen uit mijn voortas wanneer we worden aangevallen. Heelhuids bereiken we in ieder geval Seeley Lake waar we op de camping Laura ontmoeten die in twee weken tijd in haar eentje van Idaho naar Noord Montana aan het fietsen is. Op haar racefiets die ze in Parijs heeft gekocht en achterop haar gitaar. Met Laura delen we die nacht onze campingplek. Veel ruimte neemt ze niet in, want ze heeft geen tent bij zich en slaapt gewoon in de buitenlucht in een slaapzak op een matje. Daar ben ik echt van onder de indruk en vind ik bovendien ook super stoer voor een vrouw alleen. Hoewel een tentje natuurlijk geen enkele veiligheid garandeert en weinig beschutting geeft, voelt voor mij slapen op de grond in de buitenlucht net even iets te heftig. Na de volgende dag afscheid te hebben genomen van Laura koersen we verder naar naar het dorpje Lincoln waar we eindigen in het locale 'parkje' dat doorgaat als een soort van campingground. Behalve een dixie zijn er hier geen faciliteiten, maar we raken langzaam inventiever in ons fietsnomadenbestaan en nemen een douche onder de sproeiers in het park en hebben daarmee ook meteen water om mee te kunnen koken. En ontmoeten hier onze buurman (oude man, lange baard, gekleed in een soort Harley Davidson outfit) die in een tentje in het parkje blijkt te wonen en zichzelf Faithfull noemt. De volgende dag gaat onze reis door naar Helena, met nog eerst een pittige klim op het programma; de Fletcher Pass op zo'n 2043 meter..
Be safe
Ik lees en geniet van al jullie verhalen, ook al heb ik tot nu toe nog niet gereageerd.
Veel plezier op de rest van jullie reis.
Keep on going!
Stress of ontspannning, snel of langzmaam, beren of veilig in een RV, veel of weinig KMs, een ding verdienen jullie ongeacht: respect voor het doorleven van dit sportieve avontuur. En ik hoop dat jullie elke dag met een beetje meer trots dat zadel op klimmen. Toppers!
Keep it safe 😘