Deel 21: Hoe het verder ging..

Lieve allemaal, bij deze ons allerlaatste reisverslag! Want onze onvermijdelijke terugreis (en komst) staat bijna voor de deur. Nog anderhalve week en dan stappen we op 25 oktober in Las Vegas op het vliegtuig richting die Deutsche Heimat :) Maar voordat het zo ver is wil ik jullie heel graag nog even bijpraten over de afgelopen drie weken. Waarin we nog zoveel hebben gedaan dat Silvercity intussen alweer een eeuwigheid geleden lijkt. En zoals men zegt; time flies when you're having fun! Na een paar rustdagen in Silvercity maken we nieuwe plannen om die vervolgens ook weer te veranderen. Want wat gaan we doen met de 'vrije speeltijd' die we nog hebben? Genoeg te doen! En daarbij stellen we ons de vraag: wat gaan, kunnen en willen we nog fietsen? Inmiddels hebben we genoeg bevlogen fietszielen ontmoet die de meest wilde dingen hebben gedaan. Zo ontmoeten we in Silvercity Sjell, die de complete ruimte van een soort verhuisbus heeft ingericht als een mobiele fietswerkplaats, waarin hij zelf mtb fietsen ontwerpt en ook in elkaar last. Hij is enorm bevlogen van fietsen en materiaal en kan daar ook zeer gepassioneerd over vertellen. En is daarnaast bovendien een echte diehard als het op offroad mtb fietsen aankomt. We raken aangestoken door zijn enthousiasme wanneer hij vertelt hoe ontzettend mooi en gaaf het fietsen is langs de Bahia van California (die overigens in Mexico ligt). Ook de Arizona trail, die vanaf Phoenix begint en boven de Grand Canyon eindigd is volgens hem super, and "will definitly kick your ass!", aldus Sjell. Gewapend met deze informatie en onze kaarten die we al hadden besteld van de American Adventure Cycling Assissiation brengen we de middag in een wifi zone/koffietent door om alles wat beter te kunnen bestuderen. De Bahia lijkt ons geweldig, maar daar hebben we eigenlijk toch wat te weinig tijd voor. De Arizona trail blijkt 100% singletrack, dwars door de desert, waarbij er stukken zijn waarbij je je fiets op je nek moet dragen. Niet echt realistisch in ons geval. Bovendien ontmoeten we die avond een stel die met een andere groep fietsers van San Diego naar de oostkust van Florida onderweg zijn, maar ergens bij Phoenix zijn gestopt omdat mensen onderweg letterlijk flauwvielen van de hitte. En zelfs door de plaatselijke autiriteiten van de weg werden gehaald! In de desert van Arizona blijkt het nog zo'n 40 graden. Niet iets waar wij nu echt naar uitkijken. Wat maakt dat we gaan twijfelen aan ons plan om via Phoenix naar de Grand Canyon te gaan fietsen. Daarbij hebben we eigenlijk wel even genoeg woestijn gezien. Dus rijden we twee dagen later in een gehuurde SUV met onze hele inboedel Phoenix voorbij om weer op onze fiets te stappen in Flagstaff, richting Grand Canyon. Waar het zo'n 24 graden is, wat natuurlijk wat prettiger voelt. Niets echter zo veranderlijk als het weer en zeker in deze periode die ze hier het 'shoulder season'  noemen waar wij herfst of nazomer tegen zouden zeggen. In Grand Canyon worden we door de rangers op de camping gewaarschuwd voor de hurricane Rosa, die vanuit de kust onderweg is naar Utah. Uiteindelijk blijkt het allemaal wel mee te vallen, maar fietsen we wel een dag lang in de regen en belanden we onderweg zelfs in een dichte mist waarin we nauwelijks een hand voor ogen zien. Gelukkig hebben we dan net twee zonnige dagen achter de rug waarin we de Grand Canyon goed hebben kunnen bekijken en er ook in hebben kunnen wandelen. En hoewel ik de Grand Canyon zo'n 15 jaar geleden al eens heb gezien, blijf ik het indrukwekkend vinden! Dat is overigens ook de fietstocht van de Nederlandse fietser Theo, die we bij Grand Canyon ontmoeten en die in zijn eentje naar Indonesië Is gefietst en sinds 2014 zo'n 55.000 kilometer heeft weggetrapt! Na een gezellig avondje en een gezamenlijke pastamaaltijd fietsen we een dag later naar Lake Powell, wat eigenlijk een enorm groot waterbasin is in de vorm van een ondergelopen canyon, midden in de woestijn van Utah. Hier pauzeren we weer voor een dagje strand. 'S nachts echter wordt ik ineens wakker van allerlei lichtflitsen om ons heen..