Deel 15: Toyota Rules

Toyota Rules
Elk dier heeft hier zijn eigen door de US forest service aangemeten persoonlijke ruimte. Een Edelhert (Elk) 30 meter of 32 yard of 3 buslengtes een Moose ( Eland)
25 yard =23 meter en datzelfde geldt voor een Bizon.
Een wolf is 100 yard en ongeveer 90 m. Je wordt ook geacht deze officiële afstanden uit het hoofd te kennen en op het juiste moment te kunnen toepassen.
Daarbij is de beschikking over rekensnelheid voor het omrekenen van yards naar meters op zo'n moment een pre. Intuïtie helpt ook. Ik probeerde me voor te stellen
dat onze eigen Staatsbosbeheer dit zou invoeren voor de wilde zwijnen dassen en binnenkort de wolf.
Over het algemeen is hier het bewaren van deze afstanden een wederkerigheid. Houden wij afstand doen zij dat ook. Goede deal. 1 keer zagen we op 75
meter voor ons een zwarte beer de weg oversteken. 1 keer rende een beer achter ons aan op 10 meter.
10 meter is te dichtbij zeker rennend maar die andere beer had het goed begrepen. 75 is precies goed vooral wanneer het niet onze kant op komt. Beren zijn trouwens een verhaal apart. Beren stellen bijzonder veel prijs op hun eigen ruimte maar dit is
een eenzijdige relatie. Als ik alle waarschuwingen waarmee we hier worden gedrilt serieus neem dan tonen zij bitter weinig respect voor andermans ruimte
en eigendommen. Berg je maar wanneer er tandpasta, shampoo of eten in de buurt is. Walt Disney heeft met Baloe uit Jungle Book een volstrekt verkeerd voorbeeld geschapen. En dan is er nog de gevreesde mountain Lion. Een soort kleine beige panter die je urenlang achtervolgt en je dan vanuit een hoge boom bespringt. Ook geen toonbeeld van het in acht nemen van de juiste afstand.
Jullie begrijpen; We kijken hier nogal eens om heen. En dan nog. Op een zeker moment in Lamar Valley op een vlakte met kuddes Bizons overkwam het ons
dat er 2 grote bizonstieren voor ons uitliepen op 'onze' weg en daarbij telkens van rijstrook wisselden. Een grote rij auto's achter en voor zich vormend die allemaal de kans schoon zagen om unieke foto's te schieten. Omdat we dezelfde kant op gingen was het nodig deze twee buffalo's te passeren. Susan was snel en behendig beide voorbij gereden precies op het moment dat er 2 stroken auto's tussen zaten. Ik was minder alert. Dat zorgde ervoor dat er steeds minder zgn bufferauto's tussen mij en hun kwamen. Nadat elke inzittende veilig vanuit de auto een aantal close-up's had gemaakt passeerde men rap de voortstieffelende stieren. Plotseling reden de drie laatste auto's die mij nog van de buffels scheidde langs hen heen waardoor er niet meer dan ongeveer 15 meter Yellowstone lucht tussen mij en de inmiddels
stilstaande, en het zich mijn kant opdraaiende wildlife, bevond. Het wildlife keek mij aan. Ik was niet meer aan het rekenen maar liet het aan mijn intuïtie over en die kneep hard in mijn beide remmen.
Gelukkig ging de weg behoorlijk omhoog dus alles zat mee. Dit waarschuwingsbord op het toilet kwam nu wel heel dichtbij mijn realiteit. Gored by a Buffalo.
Op precies dat cruciale moment in mijn leven werd ik gered door een kleine lichtblauwe Toyota met vrouw achter het stuur die zich dapper tussen mij en de
Bizons wierp. Zigzaggend achter deze in mijn ogen ook verre van Bizonproof geteste Japanse Volkswagen gingen we langzaam heuvelopwaarts. Dan weer links
dan weer rechts, dan weer veilig bij de knalpijp en uitlaatgassen. Alles afhankelijk van de positie van de voortwaggelende beesten. Maar iig hád ik nu een kreukelzone. Nadat op deze manier de Buffels nog zo'n 5 minuten door hadden gejogged sloegen ze plotseling linksaf de prairie op en verdwenen uit beeld.
Daarna moest ik heel erg plassen en besloot de rest van leven alleen nog maar Toyota te kopen.